Een bewoner van Den Dries aan het woord

Hoog tijd dat ook een bewoner van Den Dries getuigt. Kathelyne Sys wordt al een aantal jaar ambulant begeleid in zelfstandig wonen. Ze is een kwetsbare maar mondige dame die zeer goed kan verwoorden wat ze wil en hoe ze over Den Dries denkt.

Een bewoner van Den Dries getuigt

Kathelyne Sys woont al negen jaar in een huis in de buurt van Den Dries, zelfstandig onder begeleiding. Negen maanden nadat haar moeder overleed in 2008 voelde ze alle grond onder zich wegzinken. “Ik viel volledig plat,” herinnert ze zich, “via het UZ ben ik eerst in een andere voorziening terechtgekomen en dan vanaf 2010 hier in Den Dries. Gelukkig maar! Mijn boom is goed geplant en ik voel me goed.”

Ik woon al negen jaar in den Dries, zelfstandig onder begeleiding. Ik kom van ver, heb jaren geleefd op de tippen van mijn tenen tot het niet meer ging. Hier ben ik opengebloeid tot iemand die zichzelf kent en bewust is van haar grenzen. Allemaal dankzij de fantastische begeleiding van de medewerkers.”
Kathelyne Sys

Kathelyne is er inderdaad in geslaagd in Den Dries een welgevuld, zelfs rijk leven op te bouwen. We sommen even haar activiteiten op. Ze houdt de Wereldwinkel open op dinsdag-, donderdag- en vrijdagvoormiddag. Op maandagnamiddag zit ze regelmatig in Den Dam in Wippelgem waar ze het secretariaat doet. Op woensdagvoormiddag doet ze wat bureauwerk in een externe werkpost samen met een collega. “Ik werk altijd halve dagen en dat is voor mij ideaal. Ik word niet betaald voor het werk dat ik doe, ik krijg alleen een uitkering. Maar ik houd me bezig en mijn werk wordt geapprecieerd, en dat is eigenlijk onbetaalbaar,” lacht Kathelyne. “O ja, ik zou het nog vergeten, sinds november 2019 doe ik ook begeleid secretariaatswerk in een externe werkpost, ik speel nog netbal en onlangs ben ik begonnen met iets nieuws, diamantpainting.” Mooie getuigenis van een bewoner van Den Dries, niet?

Helemaal opengebloeid in Den Dries

Kathelyne vraagt zich tijdens ons gesprek een paar keer luidop af wat er met haar zou zijn gebeurd mocht ze niet door Den Dries worden begeleid. “Ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat ik hier ben terechtgekomen, want ik ben hier echt opengebloeid. Ik heb mijn hele leven op de tippen van mijn tenen moeten lopen, bevond me altijd net met de neus boven water, maar dat is nu volledig voorbij. Ook mijn vader is tevreden dat ik mijn plek gevonden heb,” vertelt ze lachend.

“Voor mij is Den Dries een echt vangnet. Ook al woon ik zelfstandig, in een eigen huisje samen met een huisgenoot, ik kan indien nodig altijd een beroep doen op begeleiders. Mocht er ooit iets met mijn vader gebeuren en ik kom helemaal alleen te staan, dan weet ik – en hij ook – dat ik mensen om me heen heb die het goed met me menen, me helpen en ondersteunen.”

Van musje naar trotse pauw

“Toen ik hier aankwam, was ik een zielig musje, nu ben ik een trotse pauw. Ik heb me hier echt kunnen ontwikkelen. Ik houd me bezig en soms doe ik zelfs te veel. Als de begeleiders zien dat het genoeg geweest is, dan nemen ze meteen actie en geven ze me een paar dagen verlof,” getuigt deze tevreden bewoner van Den Dries.